ANNE ELİ DEĞMİŞ GİBİ

                               ANNE   ELİ  DEĞMİŞ  GİBİ

             ''BENİM ANNEM BİR MELEK''
                             

           Bir annenin adı çocuğunun dilinde dakikada kaç kez söylenebilirdi. Acaba normal bir davranış mı diye düşündüğüm her iki kelimeden birinin anne oluşu. Çocuğun anneye olan özlem ve sevgisi mi? Ya da danışman gibi kullanması güven verici olması dost arkadaş sırdaş olması. Hangisi? Seni motive etmesi seni kamçılaması seni seninle inatlaşmana müsaade etmesi senin kendi içindeki öz benliğine kavuşuncaya kadar gıdıklaması uyandırması. Seni senden iyi tanıyan iç benliğini karıştırması kurcalaması sana yürü demesi. Dikkatli ilgili bir anlamda senin üzerinde resim çizmesi beğenmediği zaman resmi karalayıp tekrar beyaz bir sayfa açıp tekrar seni resmetmesi ha oldu işte tamam bu sensin işte diyene kadar. Senin her karen de her hücrende var olması ancak bu kadar bir annenin çocuğu üzerinde dokunuşu temas etmesi hissedilebilirdi. 
      Seni bir kaldıraç göreviyle yerinden oynatan istikbalinin uzunluğunu genişliğini ölçen çap ve pergel görevi gören sonrada kucağına alıp oturtan yanağına bir öpücük konduran kolunun altında bir sepet gibi taşıyan. 
        Bilmezdim büyük adamların büyük annelerin elinde yetiştiğini sümsük çocuklardan başarılı iş adamlarının oluşunu karakteri sağlam insan modellerinin ta ki arkasında bir annenin oluşunu bilene kadar. Anneymiş meğer çocuğun içindeki cevheri, öz kaynağın dışarı çıkmasına yardımcı olan destek ünitesi tamamen anneymiş aile imiş meğer. Tembel çocukları motive eden önünü açan ufuk çizgisini genişleten. Onu arkadaşlarıyla akranlarıyla girdiği hayat yarışında suyun aktığı yönü bulmasına yardımcı olan. Bir çocuğun özüne inebilen, çocuğun dilindeki ‘’anne’’ söylemine alkış tuttum. 

        Demek ki her başarılı çocuğun arkasında bir yiğit anne varmış görünmez kahraman. Perdenin görünen yüzündeki değil asıl mutfakta çalışanlar onu bu maratona hazırlayanlar fedakarlar numunesi anneler aileler.