SÜSLÜ MUSA

        Ne zaman şehrin içinde bir rüzgar esse o bulutlar halinde bisküvici kızlar o taraftan geliyor o kızlar ki hızla geçseler şehrin üzerinde ki o kasvetli havayı yumuşatıyor. O kızlar ki güneş gibiler bir saklanıp bir çıkıyor toprak gibi de bereketliler de üstelik binlerceler şehrin içini aydınlatıyor.

         Bir an bir parka otur ve seyre dal, o yalnızlık ne kadar da sıkıcı ya tembellik, ama o bisküvi kokan kızlar, bozkırın ortasında açan güller gibi yükselirler ve üstlerini saran o kokuyla yol boyunca serilirler.

          Ne zaman arkadaşsız ve yalnız kalacağını düşünürsen ardından da fabrikaların birine girip de çalışmayı da düşün. İleride yaşlanacağını da düşün şimdiden inzivaya çekilmiş gibi, ‘’Ben emir altında çalışamam,’’ deyip de durma. Ne zaman çalışmaya başlayacaksın? Sanırım korktuğu başına geliyordu orta yaşlılık ileride de yaşlanacaktı üstelik nereye kadar tembellik? Ne zamana kadar kendini gizleyecek çalışmamak için bahaneler ardına gizlenecekti.

         Birden bire burnuna gelen kokularla yüzüne tokat yemiş gibi irkildi.

        ‘’Bisküvi’’ dedi. ‘’Bisküvi fabrikaları,’’

         Sonra kaşlarını çattı ‘’Patronlar,’’ dedi.  ‘’Bisküvi hele biraz daha dursun,’’ dedi. Saklanıyor, işe gitmemek için bahaneler arkasına saklanıyor köyüne geri mi dönse acaba? Bunları da düşündükten sonra fellah fellah köylü çocuklarını, çıplak ayaklarını, güneşten yanmış kararmış kerme tutmuş ağız kenarlarını düşündü.  Havası birden ağırlaştı kendi el yüz çizgileri de bıkkın bir bakış attı. Biraz daha oturdu üşendi kalkmaya, kara kara düşündü sonra hemen birden de kararını vermiş gibi ayaklarına yüklendi. O daha önce çalıştığı fabrikanın yolunu tuttu.

          İnsan kaynakları müdürü, personel memurunun karşısında, onlar ona o onlara baktı, sıkkın bir yüz ifadesiyle ‘’Eeee,’’ dedi müdür. ‘’Yine mi?’’ Personel memuru ‘’Hoş geldin,’’ dedi. Her ikisinde de biraz alaycı bir tavır kaş göz oynatarak yüzlerindeki ifade aynen, ‘’Tilkinin dönüp dolaşıp geleceği yer kürkçü dükkanıdır.’’ Eski bisküviciler yani yine gelirler ne de olsa iş onlara bir adım ötede nah şu yolun kenarında iyi bir iş kapısıdır da Allah’ın bir lütfu bereketi gibi iş aş yemek koku hepsi oradan gelir.  
         O ise tembel işgüzar işçi, ‘’Dayan Musam dayan bu fabrikalar bu işler bu bisküviler bitmez dayan,  Musam dayan bu bir ekmek davasıdır. ‘’ Diyerek kendi kendine gaz veriyordu.

             Hızlı adımlarla işletmenin içine doğru yürüdü işletme o büyük bir ağaç gibi işçiler onun etrafında kümelenmiş karmakarışık bisküvi topluyor paketliyor, etiketliyor, bantlıyor, istif yapıyordu. Ortamda oynak hareketli, neşeli bir hava vardı. Önlerinde ki ise iş bir hızlanıyor bir yavaşlıyordu. İşçiler birbirlerine ellerini vermişler birbirlerine dolanmışlar birlikten upuzun bir kol olmuşlar. Çavuşları başlarında duruyor üstelik kafası da kalkıktı.

           Kızları seyrederken her bir kızın da ayrı bir hikayesi vardır diye düşündü. Benim de sanki daha fazla zamanım varmış gibi belki onlarda çalışmak istemiyordu. Ama onlar ağlamıyor bağırmıyorlar, kendi kendilerine isyan da etmiyorlardı. Kendilerine verilmiş özel bir hakmış gibi çalışma haklarını kullanıyorlar o bildikleri onlara tarif edilen yol ki o yoldan da şaşmıyorlardı. Birden kendisi de onlardan biri oluverdi. Bir gün iki gün, üç ay, beş ay, ara vermek yok. Ama onun mevsimi sonbahar olduğundan çabuk yoruluyordu. Kendisi ne kadar o kokuyu izleyerek onların yolundan gitse de yorgun bedenini ne kadar işiyle sarılıp sarmalansa da yorgundu işte yorgun, oflaya puflaya

         İşi eliyle yakalayamadığı yerde gözüyle yakaladı, işten kaçamazdı çünkü cebinde ki cüzdanı bomboş ve eskimişti.

         İşçilerin şen gürültüsü de havanın değişeceğinin habercisiydi.  Musa’nın da değişeceğinin habercisiydi.

         Musa amansız bir istekle süsleniyor boyalanıyor lakabı da Süslü Musa oluyor.  Feleğin çemberinden birkaç kez geçmiş şimdi ihtiyarlamaya da yüz tutunca burada tekrar gözleri açıldı. Burada kendine uygun kadın arıyor. Tabi ki süslenmenin karşılığını da alamayınca da amansız bir istekle yüzünü avuçluyor yaşlanmışsın işte kırlaşmışsın üstelik de dul kalmışsın, ‘’Belki benim gibi bir yaşlı dul vardır, belki şu kadınlardan biri dul kalmıştır. Şimdi anladınız mı neden süslendiğimi?’’  Süslü Musa’nın keyfi yerindeydi. Kendine uygun belki bir dul bulabilirdi. O kaş göz işaretleriyle bunları söylerken bunu duyan kızlar ise şen bir kahkaha bastılar. ‘’Hemen ısmarlayalım fırıncı başına söyleyelim de bir tane sana özel çıkarsın.’’ Bir diğeri de kızlara bağırdı. ''Rahat bırakın adamı yok fırından yok filanca yerden adam namusuyla evlenecek işte.'' Kadın, ‘’Onu ben alacağım ben de dulum, üstelik çocuğu da yok benim evim de var çocuğum da evimde ona göre de bir yer var.’’ Kızlar şaşkındılar ne diyeceklerini bilemeden sevinçlilerdi de üstelik ‘’Kusurumuza bakma öyleyse,’’ dediler. Kısa boylu tombul kadını kucakladılar. Neşeli kızlar. ’’Hayırlı olsun, hayırlı olsun’’

                    Hayat gerçekten bir masal gibi,

Bisküvi kokusuyla yayılan ve bir nikah salonunda son bulan

                   Hayat gerçekten bir masal,