SENİN ADIN
SENİN HİKAYEN
Öyle zamandı ki o yıllar Karaman her yönden de gerideydi. İnsanlar kadınlar unutulmuş donanımsız zırhsız tarlalarda tohum serpiştiriyordu. Bir tek fabrika levhası bile yoktu yollarda yol kenarlarında. Bu bahsettiğim fabrika Karaman'da bisküvi fabrikalarının ilk örneğiydi. Yiğit cesaretli girişimcilerin de ilk örneğiydi. Bu girişimcilik örneği yeni girişimlerin de önünü açacaktı.
Eğer ki biz de boğuluyorsak sıkışıyorsak bir şeyler bize dar geliyorsa eğer ki yokluğa boyun eğecek kadar da salak değilsek bu fabrikaya girip çalışacak ve gelecek nesillere de örnek olacaktık. Gerçekten de salak değilmişiz girmiş çalışmısız ve bizler de farkında olmadan gelecek nesillere öncü olan bir kuruluşun türünün devam ettirmesine de öncü olmuşuz. Hak ediyor muyuz bizde Karamana bisküvi fabrikalarının devamına verdiğimiz değeri. Hak ediyoruz.
Şimdiye kadar fabrikalara uyum sağlayamayanlar işten çıkanlar, evlerinin köşe başlarında oturanlar hepsi silindi unutuldu gitti. Ama çalışkan azimli kararlı kızlarımız kadınlarımız bu işin ucunu bırakmadılar, kendilerini silahlandıran gelinlik kızlar gibi kendilerini süsleyen işlerinin ucunu bırakmadılar, çoğu unutulup giderken çoğu da örnek oldu gelecek genç nesillere, işte Karamanlı kadınların kızların bisküviyle bütünleşmesi burada başladı eskilerle yenilerin bütünleşmesi de değişmez galibiyet bisküvinin can verdiği bir galibiyet. Bu Allah'ın kırında bir tek otun bile yetişmediği şu kırsalda bozkırda,
Ama bütün bunlar müteşebbislerin onların girişimleri sayesinde, yeni kurulan bir fabrika derme çatma bir depo gibi bir yerde. Ama o zaman ki fikir şimdi şahane bir fikir gibi şaha kalkmayacaksa, bu fikrin bu girişimcilerin elinden Karamanlı kızlar kadınlar tutmayacaksa, bu fikir yirmi yıl elli yıl sonra da geçerliliğini koruyamazdı. Fabrika hikayeleri yazılamaz anlatılamazdı. Bisküvilerin sarıp sarmaladığı hikayeler eskiler ve yeniler ve eskilerin eski kalmasına yenilere yenilerin eklenmesine sebep. İnananlar.
Bunu şimdi ne diye söylüyorum hayattan dersini almış hayat sınavını vermiş biri olarak fabrikaları eskiyi ve yeniyi görmüş biri olarak bunca yıl sonunda gelinen nokta hiç de küçümsenmeyecek gibi değil. Ne kadar çok şeyler yaşamışsak yaşayalım hepsini de unutturacak türden aynı zaman da senin benim eserim olduğunu da düşünürsek böyle bir yaklaşımla romantik bir dürtüyle belki de o zamanların yaşananların ışığında büyüyen senin eserin senin hikayen bütünüyle gerçek olan. O senin fabrikan. Olaylara tek taraflı bakmayalım resme o büyük resme tam ve bütün olarak Karaman Organize Sanayisinin resminin karşısına durarak parçalara ayırmadan bakalım.
Ama o zamanları hayal meyal hatırlayan bazılarında ise iyice belirsizleşen bazılarında ise bildik savunmalarla derinleşen hapsedilmiş yaralar kanını deli eden yaralar vardır içinde
Belki bazı şeyler unutulabilir bazı anılar hatta unutmak da gereklidir bazı anıları içimizdeki yaraların tekrar deşelenmemesi kazımamak canlı tutmamak için ama yine de gereklidir geçmişin anıları, bazılarından da ders çıkarmak için.
Ama gerçek şu ki şu bozkırın ortasında Karaman'a hayat veren bisküvi fabrikaları var. Sebep sonuç acı ve sevinçleri ne olursa olsun orada bir yer var orada yaşanmışlıklar var doğan büyüyen çoğalan bir nesil var.
Yeni bir fabrika açılmış kızlar kadınları işe alıyormuş ben de gittim çocukken büyütülmüş yaşımla ben de çalışıyordum çocuk yaşımla annemin babamn geçim zoruyla yolladığı okumayı okulları çoktan unuttuğum çocuk yaşımda gözümün önündeki görüntülü anılarıyla
Ama işte fabrikalar olmasaydı şimdiki yeni nesillere söyleyecek anlatacak mazimizde olmazdı çünkü eski ile yeniyi karşılaştırmak gerek geçmiş ile geleceği bizler eski nesiller unutturmayalım, eskileri unutturmayalım ki yeni nesiller ellerindekilere daha sıkı sıkıya sarılsınlar bir daha yokluk ve sefaletin bulamacına bulanmasınlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder