Bir gün bitti dersen bana inan iflah olmam bir daha umutlarımı kırma yalnızlığımı paylaşma geleceğimle oynama mümkünse sus ve gölge etme benim adım Hıdır elimden gelen budur de çekil sahneden. Sahneyi bana bırak önüme set koyma, yolumu kapama, cesaretimi kırma, beni mat edecek deliller toplama, yanlışlarımızda hep hata payını bana çıkarma, gül yüzünde güller açılsın tohumlar saçılsın etrafa, mis gibi bir hava güzel ortam daha ne? Ha sen ha ben ne fark eder. İkimiz bir fidanın gülleri gibi değil miyiz Et ve tırnak gibi benim canım acısa seninki de acımayacak mı? Sanki neden suçu suçluyu hep başkalarında görüyorsun etrafındaki ''Beni'' incitiyorsun? Her insanın bir kırılma noktası vardır. Kırılmalarım çok oldu dargınlıklarımda ama hepsi saman alevi gibi. Çünkü o elimi tutan öylesine sıcak öylesine güven dolu ki o elin sahibine seni seviyorum diye haykıracağım da geliyor içimden.Günlerdir içimden gelen sevincin mutluluğun heyecanı,motivasyonumu enerjimi paylaşmak istiyorum seninle, can ile cananın muhabbetini sevgisini dostsuz iken dost gibi görünmeyi bunu mu kıskanıyorsun benden.
Hep düşler kurdum düşlerimde yaşadım gelecekte bilmem kaçıncı yılın hayallerini farklı karakterlerini oynadım olmak istediğim dünyamda çizgilerim sabit değişken değil. Karakterim sabit ama idealim hep ileri yükselme çıtam hep yükseklerde kartallara erişmek,kartallarla yarışmak ve durgun sularda yüzmek adını bilmediğim insanlara selam vermek. Dostça bir merhabaya tebessüm etmek hatırlı gönül almaların ardından el sallamak göz kırpmak. Yoldan geçen çocuklara şeker dağıtmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder