Hayal
gücünün çıldırması sonucu böyle bir mamulün ortaya çıkmış olması doğru olabilir
miydi? Çünkü tüm hammaddeler doğru kullanılmış tek tek seçilmiş gibiydi. Leylakların
bahçe çiçeklerin ağzının içine bir bir dökülmesi dilindeki o kekremsi tadı alıp renkli kelebekler gibi ağzının içinde
damağında oraya buraya şuraya lezzetlerini bir bir yerleştirmesi Ve ağzımın
içinde o aromalar bir oraya bir buraya kaçışması o kokunun ve tadın son hazzının zerrelerinin
damağımda buluşması. Bütün bunlar tanıtım ve reklam için falan filan gibi
basitçe söylenecek şeyler de değildi.
Nereden
geldiğini bilmediği bir fikir fırtınası sonucu bir rüzgar esmiş böyle bir
mamul doğmuş. Körpe yavru gibi küçücük bir şey. Fikir sahibi ‘’Birden elimde
parladı ve havalandı. İkisi de aynı anda oluştu sanki,’’ Diyor. Tam da tatların
birleşenlerinin yoğunluğunu yitirdiği bir anda duygularımda mor sarı mavi
renklerin heyecanını yitirdiği bir anda nereden geldiyse bir pencere açılıyor ve fikir doğuyor. Bu bir güzellik adını ne koyarsan koy, ‘’Adını sen koy,’’
ağızları açıkta bırakan bir şey. O özenle serpiştirilmiş lezzet ve tatlar. Sen
onu yerken sen değilsin senin havanı dahi düzenleyen seni düzenleyen şey. Oysa
sen de onu yerken dişlerinin arasında bir çırpıda koparıp parçalayıp ikiye
ayırırsın ki tam o anda içindeki çiçek koku ve dokularının diline değdiğini hissedersin.
Cömertçe sunulan bir tat senin havanda gümüş renginden birden maviye dönüşür.
Damak tadı da vardı sende ve o tadı damağınla da hissedersin. ‘’Adını sen koy
öyleyse, adı ne olmalı?’’ Onu hangi tatla yarıştırmalı? Ne diye reyonlara koyulmalı? Öylesine dolu
dolu söylenmeli ki onu yiyenin hayatı da dünyası da duyguları da ikiye bölünmüş
gibi olmalı. O kalbinden fışkıran şeyleri dahi sana söylettiren o içinden geçen
gerçekleri hep bu tat ah ‘’Bende.’’ ‘’Bende,’’ demek için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder