Ne kadar küçük olursa
olsun çeşitlerin içinde en gizemli tada da o sahipti. Her dilinin üzerinde
döndükçe hemen dilinin üzerinde donmuyordu. Olduğu yerde yine dilinin
üzerinde fırlatıverip damağına yapışıvermiyordu. Dili ile damağının içinde
dolaştırırken top gibi fırlatıp oradan oraya atarken öylede kendisi de kıpır
kıpır yerinde duramıyordu. İşte o tadı ağzının içinde çevirip dururken kendisi
de olanca hızı ile daldan dala atlıyor yerinde duramıyordu.
Birden karşısına
çıkan bir başkası önünü kesti. Onun keyifli olduğunu da görünce nereden keyif
aldığın sordu. O tuhaf nesnenin ne olduğunu el kol hareketlerimi bu enerjimi
nereden aldığımı sorguladı. Yüzünde de
sevgi ve neşe varken aklıyla değil daha ziyade içgüdüsel olarak koşu bandındaymış
gibi duyguları onu hareket ettirirken o da o tadın yardımıyla gülümsüyordu. ''Bu bir çikolata,'' dedi. Başka bir lezzet, içi kar helvası gibi Hindistan Cevizi dolgulu. Yersen senin olur. Seni de düz yolda
böyle neşe ile yürütür. Karşısındakinin bütün yüz ifadesi değişti. ''Sana bunca
enerjik hareketi şu küçücük çikolata mı yaptırdı?'' Tabi ki ne kadar küçük olursa olsun asıl onun
içeriğine ve bana yaptırdığı hareketlere bak. Aralıksız her gün tüketirim
alışkanlığım o benim. Küçük tatlı çılgınlığım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder